Oor symptomen

Wat te doen als het in het oor schiet?

De aanwezigheid van een schietende pijn in het oor kan zowel worden veroorzaakt door het ontstekingsproces direct in het oor als door de ontwikkeling van de pathologie van andere organen en systemen. Wat te doen als het in het oor schiet, hangt af van de oorzaak van de aandoening.

In zeldzame gevallen is dit symptoom het enige. Gewoonlijk wordt elke ziekte gekenmerkt door een complex van verschillende symptomen die moeten worden verzameld en correct moeten worden geïnterpreteerd. Op basis van de verzamelde klachten, de resultaten van een objectief onderzoek, moeten de nodige therapeutische maatregelen worden voorgeschreven.

Ontsteking van het buiten- en middenoor

In de meeste gevallen is de aanwezigheid van een schietende pijn in het oor te wijten aan een ontstekingsproces in het buitenste of middelste gedeelte. Bovendien is dit symptoom een ​​verplicht teken van otitis media. In dit geval kan de aard en intensiteit van pijn heel verschillend zijn. Ze worden in de eerste plaats veroorzaakt door de lokalisatie van het proces, evenals door de aard van de ontsteking.

Het meest uitgesproken pijnsyndroom wordt waargenomen met etterende ontsteking van het middenoor.

De aard van de pijn is zeurend, drukkend, barstend of schietend. Het is constant, met druk op de tragus kan een lumbago in het oor worden opgemerkt.

Minder uitgesproken symptomen zijn kenmerkend voor de ontwikkeling van een ontsteking van de gehoorbuis. Dit proces vindt plaats tegen de achtergrond van angina, laryngitis, ARVI. Meestal beschrijven patiënten ongemak in het oor als geluid in de oren, maar sommigen kunnen ook pijn hebben.

Therapeutische tactieken

De benaderingen voor de behandeling van verschillende vormen van otitis media verschillen. Ze worden grotendeels bepaald door de conditie van het trommelvlies. Therapeutische tactieken voor catarrale otitis media omvatten het gebruik van oordruppels die antiseptische en ontstekingsremmende geneesmiddelen bevatten, evenals corticosteroïden. De meest populaire remedies die in dit geval worden gebruikt, zijn oordruppels.

  • Otipax;
  • Otinum;
  • Sofradex.

Bovendien, als het in het oor schiet, moeten druppels worden voorgeschreven door een KNO-arts. Zelfmedicatie is in dit geval uiterst gevaarlijk, omdat het kan leiden tot de ontwikkeling van ernstige complicaties, tot en met gehoorverlies.

De aanwezigheid van purulente otitis media suggereert het voorschrijven van antibiotica, zowel in de vorm van oordruppels als voor orale toediening.

Perforatie van het trommelvlies is een natuurlijk gevolg van het etterende verloop van otitis media. De aanwezigheid van dit symptoom is een absolute contra-indicatie voor het voorschrijven van geneesmiddelen met een ototoxisch effect.

De KNO-arts houdt hier altijd rekening mee bij het voorschrijven van oordruppels. Bovendien is het gebruik van vaatvernauwende neusdruppels een belangrijke factor bij de succesvolle behandeling van een ontstekingsproces in het middenoor of de gehoorbuis.

Schietende pijn in het oor is ook kenmerkend voor otitis externa, vooral het lokale verloop.

In dit geval is het ontstekingsproces beperkt en wordt het meestal gepresenteerd in de vorm van een kookpunt in het gebied van de uitwendige gehoorgang of oorschelp. Bovendien kunnen patiënten klagen over saaie en trillende pijn.

Wat betreft de benoeming van de behandeling, worden in dit geval, naast antiseptische, ontstekingsremmende geneesmiddelen voor externe werking, zalven en oordruppels met een antibioticum gebruikt. Een belangrijk onderdeel van de behandeling is het reinigen van het oor nadat de steenpuist is geopend. Hiervoor worden gaasdoekjes met hypertone oplossing of Levomekol-gel gebruikt.

Ziekten die niet geassocieerd zijn met oorpathologie

Naast oorontsteking is schietpijn ook kenmerkend voor pathologieën zoals:

  • ziekten van de tanden en het tandvlees;
  • neuralgie van de aangezichtszenuw;
  • acute purulente ontsteking van de parotisregio.

De aanwezigheid van pathologische processen in de mondholte kan gepaard gaan met pijn die uitstraalt naar het dichtstbijzijnde oor.

Tegelijkertijd is er een directe relatie tussen de intensiteit van pijn in het oor met een toename van pijn in de tand. Het slaan op zo'n tand kan zelfs leiden tot een lumbago in het oor. Sanering van de mondholte leidt in de zeer nabije toekomst tot regressie van dit symptoom.

Neuralgie van de aangezichtszenuw manifesteert zich niet alleen door de ontwikkeling van pijn in het oor, maar ook door een schending van de gevoeligheid van het aangetaste deel van het gezicht. Bovendien zijn er aanvullende tekenen die wijzen op de betrokkenheid van zenuwvezels bij het proces. Een neuropatholoog houdt zich bezig met de behandeling van deze pathologie.

Therapeutische maatregelen bestaan ​​uit de benoeming van geneesmiddelen die ontstekingsremmende en pijnstillende effecten hebben. In een korte kuur worden corticosteroïden gebruikt. Ook worden geneesmiddelen getoond die metabolische processen in het zenuwweefsel verbeteren, waardoor de bloedstroom in de aangetaste weefsels wordt verbeterd.

Diuretica kunnen worden gebruikt om de zwelling van het zenuwweefsel te verminderen. Fysiotherapeutische procedures, acupunctuur en therapeutische massage zijn zeer effectief.

Alle purulente processen gelokaliseerd in de parotisregio dragen ook bij aan de ontwikkeling van schietpijn in het oor. De speekselklier of lymfeklier kan geïnfecteerd zijn.

Als de voorgeschreven antibacteriële behandeling niet leidt tot verbetering van de situatie, is chirurgische ingreep geïndiceerd om de uitstroom van pus te verzekeren.

Als u pijn in het oor ervaart, moet u niet met spoed oordruppels gebruiken. Ze kunnen alleen effectief en veilig zijn met een bepaald verloop van otitis media, dat alleen kan worden opgehelderd door een specialist met speciale instrumenten. Om een ​​diagnose te stellen, is het noodzakelijk om alle aanvullende symptomen te identificeren.

Als het in het oor schiet, moet de behandeling afhangen van de oorzaak van de pathologie. In gevallen waarin de pathologie van het oor niet is vastgesteld, is overleg met gerelateerde specialisten, een neuroloog, een tandarts of een chirurg nodig.