Faryngitis wordt begrepen als een ontstekingsproces gelokaliseerd in de keelholte. Het proces kan acuut of chronisch zijn, waarbij perioden van remissie worden gevolgd door een exacerbatie. Tegelijkertijd is acute faryngitis zelden een onafhankelijke ziekte. Meestal is het een van de symptomen van ziekten die de luchtwegen aantasten. Chronische faryngitis is een onafhankelijke pathologie, bij de ontwikkeling waarvan niet alleen verschillende pathogene micro-organismen een belangrijke rol spelen, maar ook provocerende factoren.
De meest voorkomende oorzaken van de ziekte zijn:
- inademing van koude, droge, vervuilde lucht;
- hypothermie;
- blootstelling aan beroepsrisico's die aanwezig zijn in warme winkels, cementfabrieken, korenmolens;
- langdurige infectiehaarden;
- de aanwezigheid van bijkomende ziekten die optreden met een afname van de immuniteit;
- pathologie van het maagdarmkanaal, gekenmerkt door het gooien van zure inhoud uit de maag in de slokdarm en keel.
Roken is een factor die een zeer negatief effect heeft op de ontwikkeling van pathologie van de luchtwegen. Onder patiënten die roken of die passief een bepaalde hoeveelheid nicotine ontvangen tijdens het ademen, is de frequentie van ontstekingsziekten van de bovenste luchtwegen en oncopathologie 2 keer hoger.
Klinische symptomen
Voor kinderen is een chronisch ontstekingsproces in de keelholte niet karakteristiek. Deze cursus wordt meestal waargenomen bij patiënten na 30 jaar. Met een genetische aanleg, onjuiste behandeling van acute faryngitis en blootstelling aan ongunstige factoren, kan het acute beloop van de ziekte veranderen in chronische faryngitis, die wordt gekenmerkt door een lang beloop, de aard van de laesie en prognose.
Chronische faryngitis wordt gekenmerkt door de volgende symptomen:
- hoest;
- een gevoel van pijn en krabben in de keel;
- keelpijn;
- droge mond, in verband waarmee er een verlangen is om een slokje water te nemen;
- constante verstikking, verlangen om speeksel te slikken.
Een verergering van chronische faryngitis ontwikkelt zich meestal na onderkoeling of blootstelling aan andere gevaarlijke componenten in de ingeademde lucht. Het eerste symptoom is een zere keel die verergert bij het slikken, vooral bij een "lege" keel die geen brok voedsel bevat. Het kan afgeven aan het oor of de nek. Na een korte tijd verschijnt een droge hoest. In de loop van de volgende dag nemen de symptomen toe.
Chronische faryngitis treedt op bij een bevredigende algemene toestand. Soms kan een langdurige kuur gepaard gaan met malaise, verminderde eetlust. Temperatuurmetingen zijn meestal binnen de normale limieten. In zeldzame gevallen kan een verergering van het proces worden gekenmerkt door een verhoging van de temperatuur tot subfebriele niveaus.
Kenmerkend voor hoest
Tegen de achtergrond van lokale behandeling met ontstekingsremmende en antiseptische middelen, neemt de pijn in de keel af. Na verloop van tijd komt hoesten naar voren. Van nature is het droog, hard, paroxysmaal. Kan patiënten zowel overdag als tijdens de nachtrust storen. Zo'n cursus put de patiënt uit, verstoort de rust en leidt tot prikkelbaarheid.
Hoest met faryngitis wordt gekenmerkt door een aanhoudend beloop, moeilijk te behandelen. Het kan de patiënt enkele weken storen met behoud van de intensiteit.
Sterke hoesttrillingen leiden tot de ontwikkeling van pijn in het epigastrische gebied, die wordt veroorzaakt door de spanning van de spieren van het middenrif tijdens het hoesten. Dit pijnsyndroom neemt af nadat de klinische manifestaties van de ziekte zijn afgenomen.
Complicaties van de ziekte
De meest voorkomende complicatie van chronische faryngitis is de verspreiding van ontsteking naar nabijgelegen weefsels met de ontwikkeling van laryngitis, tracheitis, bronchitis. Bronchopneumonie ontwikkelt zich veel minder vaak. Het effect van chronische faryngitis op het gehoor is mogelijk.
Dit gebeurt wanneer de gehoorbuis betrokken is bij het proces, dat de trommelholte verbindt met de nasopharynx. De buis van Eustachius is smal, de diameter is niet groter dan 2 mm, daarom leidt zelfs een lichte vernauwing als gevolg van ontsteking en oedeem tot disfunctie. Als gevolg hiervan ontwikkelt zich congestie in het middenoor, wat bijdraagt aan ontstekingsprocessen.
Een dergelijke complicatie van de ziekte als otitis media wordt meestal waargenomen in het acute beloop van faryngitis. Het chronische proces gaat in uitzonderlijke gevallen gepaard met schade aan het gehoororgaan. De progressie van symptomen, die zich manifesteert door tinnitus, congestie, gehoorverlies, is echter een reden om nieuwe klachten aan een KNO-arts te melden en een otoscopie uit te voeren.
Therapeutische maatregelen kunnen bestaan uit de benoeming van lokale of systemische antibiotica. De KNO-arts kan de behandeltactieken alleen bepalen op basis van de resultaten van een otoscopie.
Diagnostiek van verschillende vormen van de ziekte
Chronische faryngitis kan worden gediagnosticeerd door faryngoscopie uit te voeren. Dit onderzoek is informatief, toegankelijk en vereist geen speciale apparatuur. Het bestaat uit een visueel onderzoek van de keelholte met behulp van een extra lichtbron en een spatel, die op de tong wordt gedrukt om betere mogelijkheden voor onderzoek te bieden.
Het faryngoscopische beeld hangt af van de vorm van de laesie. Afhankelijk van de aard van de laesie van het slijmvlies, wordt de catarrale vorm van faryngitis, hypertrofisch en atrofisch, onderscheiden. Elk van hen wordt gekenmerkt door zijn eigen kenmerken, die tot uiting komen in de symptomen van de ziekte, die de behandelingstactieken bepalen. Houd er rekening mee dat voor alle vormen van laesie objectieve tekenen niet significant tot uiting komen in vergelijking met de klinische manifestaties van de ziekte.
De meest voorkomende en heilzame is de catarrale vorm van ontsteking. Het is typerend voor haar om een oedemateus en hyperemisch slijmvlies van de keelholte te hebben. Dezelfde vorm van een acuut proces komt meestal voor bij diffuse ontstekingen, waaronder schade aan het strottenhoofd, de amandelen en de nasopharynx.
Chronische faryngitis wordt gekenmerkt door een lokale laesie die alleen de achterste farynxwand aantast.
Bij verergering kan het bedekt zijn met slijm. De periode van remissie verloopt zonder enige bijzonderheden vanaf de zijkant van het slijmvlies.
De hypertrofische vorm van faryngitis bij objectief onderzoek wordt gekenmerkt door een uitgesproken tuberositas van de achterwand gevormd door lymfoïde follikels. Dergelijke formaties interfereren niet met het doorslikken van voedsel, maar leiden tot constante verstikking, een gevoel van een vreemd lichaam in de keel. Deze vorm van faryngitis moet worden onderscheiden van keelkanker, die ook kan worden gekenmerkt door de aanwezigheid van tumorachtige formaties op de achterste farynxwand. In twijfelachtige gevallen wordt een biopsie van het veranderde gebied van het slijmvlies uitgevoerd, waardoor de pathologie betrouwbaar kan worden opgehelderd.
Het dunner worden van het slijmvlies is typerend voor de atrofische vorm van faryngitis. Tijdens remissie ziet ze er bleek, zelfs cyanotisch uit. Schepen zijn zichtbaar door de verdunde laag.
In de acute periode leidt dunner worden en uitdrogen van het slijmvlies tot de vorming van droge korsten die stevig aan de achterwand hechten. Met dit verloop van de ziekte klagen patiënten vaak juist over een droge mond, een constant verlangen om de keel te hydrateren. Wanneer het proces zich verspreidt, verslechtert de toestand en kunnen er problemen ontstaan met het doorslikken van voedsel. Er is verstikking, een gevoel van een brok in de keel.
Deze vorm van chronische faryngitis heeft meer aandacht gekregen, omdat het wordt beschouwd als de laatste fase in de ontwikkeling van de ziekte.
De atrofische vorm van faryngitis is erg moeilijk te behandelen en is in feite een precancereuze aandoening.
In dit opzicht worden dergelijke patiënten regelmatig medisch onderzocht.
De aanwezigheid van een hoest gedurende meer dan drie weken is een reden om een KNO-arts te raadplegen, om een faryngoscopie uit te voeren. Ondanks de algemeen bevredigende toestand van de patiënten, is de behandeling van chronische faryngitis langdurig en complex. Het elimineren van provocerende factoren is de belangrijkste stap op weg naar herstel.
