Oorzaken en factoren voor de ontwikkeling van pathologie
De meest voorkomende oorzaak van de ziekte is atherosclerose. Het is een langdurig pathologisch proces, waarbij de vaatwand stijf wordt en er cholesterolplaques in worden afgezet, die bronnen van lokale ontsteking zijn.
Deze formaties vernauwen het lumen van het vat en blokkeren de toegang van zuurstofrijk bloed tot de weefsels. Zij zijn de boosdoeners van trombose, die niet alleen een bedreiging vormt voor het aangedane ledemaat, maar ook voor alle organen van het lichaam.
Andere oorzaken van atherosclerose obliterans:
- Suikerziekte. Een hoge bloedsuikerspiegel beschadigt de slagaderwand en bevordert bloedstolsels. Bij dergelijke patiënten is het lipidenmetabolisme vaak verstoord en is de bloeddruk verhoogd.
- Vasculaire ontsteking. Deze aandoening wordt arteritis of vasculitis genoemd. De reden is de auto-immuunreactie van het lichaam.
- infectieszoals salmonellose en syfilis.
- structurele gebreken (vasculaire pathologieën die zijn ontstaan in het stadium van intra-uteriene ontwikkeling).
Risicofactoren die de kans op ziek worden vergroten:
- meerdere sterfgevallen door een hartinfarct of beroerte in de familie;
- leeftijd ouder dan 50;
- overgewicht;
- inactieve levensstijl;
- roken;
- suikerziekte;
- arteriële hypertensie;
- stoornissen in het vetmetabolisme;
Classificatie en verloop van de ziekte
Atherosclerotische plaque bestaat uit cholesterolafzettingen en is bedekt met een vezelige laag weefsel. De kern groeit geleidelijk, vult zich met inhoud en blokkeert het lumen van de middelste en grote slagaders, tot volledige occlusie. Als vet in de bloedbaan terechtkomt, worden bloedplaatjes en fibrine snel afgezet op het plaquebed. Zo vormt zich een bloedstolsel.
Embolie een andere oorsprong hebben, zijnde deeltjes van een tumor of wratachtige massa's op de hartkleppen die door de infectie zijn aangetast. Soms vormen ze zich als er obstakels zijn voor de fysiologische bloedstroom: aorta-aneurysma, aangeboren en verworven hartafwijkingen.
Wanneer trombose, embolie of trauma optreedt, begint de ziekte zich acuut te manifesteren. De plaats van circulatiestilstand en de aanwezigheid van extra bloedvaten (collateralen) bepalen de ernst van de symptomen en de ontwikkeling van complicaties.
Er zijn 4 stadia van het verloop van de ziekte:
- I. Pijnsensaties nemen toe bij zware inspanning en bij lang wandelen (meer dan 1000 meter).
- Fase II:
- EEN: pijn begint bij het lopen van 250 tot 1000 m;
- V: bij het lopen van 50 tot 250 m.
- Stadium van kritieke ischemie. Pijnsyndroom treedt op met volledige kalmte en tijdens de slaap.
- Stadium van dystrofische stoornissen. Necrose wordt gevonden op de hielen en tenen, die de neiging hebben zich te ontwikkelen tot: gangreen.
Symptomen en tekenen
Slechts ongeveer de helft van de patiënten heeft klachten. De meeste symptomen houden verband met een beperkte doorbloeding van de beenspieren.
De meest voorkomende manifestatie is: ongemak in een of beide kuiten en dijen... Onaangename gewaarwordingen ontstaan bij het lopen, traplopen, rennen en stoppen na een korte rustperiode. Deze pijn heet met tussenpozen... Het kan dof en stekend zijn, gepaard gaand met zwaarte, vermoeidheid in de benen gedurende de dag. Soms storen tintelingen en spasmen de patiënt 's nachts.
Andere symptomen zijn onder meer:
- gevoelloosheid, tintelingen, zwakte in de benen;
- pijn in de bilspieren;
- branderig gevoel in voeten of tenen;
- zweren op de voeten die niet genezen;
- Droog gangreen;
- verkleuring van de ledematen: cyanose, roodheid, bleekheid;
- haarverlies op de benen;
- impotentie.
Foto van de onderste ledematen van een patiënt met atherosclerose obliterans:
Diagnostiek
Het basisexamen omvat de volgende activiteiten:
- Het klassieke symptoom dat ten grondslag ligt aan het ziektedefinitieprotocol is pijn bij het lopen.
- Onderzoek en palpatie in latere stadia helpen om de gevolgen van de ziekte te identificeren - foci van necrose en verminderde gevoeligheid.
- Er wordt gebruik gemaakt van speciale vragenlijsten die door de patiënt worden ingevuld. Ze helpen bij het structureren van klachten en klinische manifestaties voor latere analyse.
- Meting van de enkel-armindex. Hiervoor is de bloeddruk in de bovenste en onderste ledematen gecorreleerd.
Instrumenteel onderzoek:
- Stresstest meet de druk in de extremiteiten voor en na de loopband. Als tijdens het onderzoek pijn optreedt, kunt u een specifiek stadium van de ziekte vaststellen.
- Doppler-echografie stelt u in staat om de doorgankelijkheid en het niveau van blokkering van het vat te bepalen, en om de mogelijkheden van collaterale circulatie te bestuderen.
- MRI maakt het mogelijk om de plaats van de vernauwing van de slagader in detail te visualiseren en de omvang van de operatie te bepalen, vooral als stenting is gepland.
- Angiografie (het vullen van het vat met contrast en het bepalen onder röntgenstraling) is een diagnostische en tegelijkertijd therapeutische methode, omdat het, na het identificeren van een vernauwing van een slagader, mogelijk is om onmiddellijk ballondilatatie uit te voeren.
Behandeling, revalidatie en arbeidsdeskundigheid van de patiënt
Conservatieve behandeling van vernietigende atherosclerose van de onderste ledematen zorgt voor bloeddrukcontrole, correctie van bloedlipiden, optimalisatie van het suikergehalte bij diabetespatiënten en inname van bloedverdunners.
Geneesmiddelen aanbevolen door artsen:
- Trombolytica lossen een reeds gevormd stolsel ("Heparine") op. Deze medicijnen worden alleen voorgeschreven in een kliniek onder toezicht van een arts, omdat ze bij onjuist gebruik gemakkelijk bloedingen kunnen veroorzaken. Voor een effectieve werking moeten medicijnen intraveneus worden toegediend in de eerste 4-8 uur na de ontwikkeling van acute symptomen van vasculaire obstructie. Dit is de belangrijkste reden om het bezoek aan de dokter niet uit te stellen.
- Bloedplaatjesaggregatieremmers en anticoagulantia voorkomen het ontstaan van embolie en bloedstolsels. Een extra nuttige eigenschap van deze geneesmiddelen is de uitbreiding van het lumen van de slagaders, wat de bloedstroom vergemakkelijkt (Warfarine, Xarelto, Dabigatran, Aspirine, Clopidogrel).
- Geneesmiddelen die de bloedcirculatie in de perifere bloedvaten verbeteren (krampstillers) vallen niet onder de standaardbehandeling, maar hebben een klein positief effect op de ernst van de symptomen.
Extra fondsen
- Pijnstillers worden gebruikt om pijn te verlichten. Ze verminderen stress en kalmeren de patiënt, maar nemen ze niet voor een lange periode alleen, omdat ze het klinische beeld veranderen en de diagnose bemoeilijken.
- Antihypertensiva (bètablokkers, ACE-remmers, diuretica) regelen de bloeddruk, die bij deze patiënten gewoonlijk verhoogd is.
- Insuline- en glucoseverlagende medicijnen zijn essentieel voor mensen met diabetes. Als dergelijke patiënten ongemak in de kuiten en voeten ervaren, moet de dosering van de medicatie onmiddellijk worden aangepast.
In gevallen waar de verstopping van het vat kritiek is en behandeling met medicijnen het niet mogelijk maakt om de bloedcirculatie in de ledemaat te herstellen, wordt de patiënt geadviseerd om vernietigende atherosclerose operatief te behandelen. Zijn methoden zijn:
- Percutane (percutane) ballonangioplastiek.
De methode omvat de introductie van een speciale katheter in de aangetaste slagader. Onder röntgencontrole is het dankzij het contrastmiddel mogelijk om de plaats van trombose of vernauwing te lokaliseren en deze uit te breiden met een ballon aan het uiteinde van de buis.
Nadat de arts die de procedure uitvoert ervan overtuigd is dat de bloedstroom is hersteld, wordt het apparaat verwijderd. De operatie wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (medicatie slapen is mogelijk op verzoek van de patiënt).
De voordelen van deze techniek zijn de mogelijkheid om deze uit te voeren tijdens de diagnostiek en de relatief lage kosten. Het nadeel van deze methode is het hoge risico op herhaling van de ziekte.
- stenting.
De procedure omvat het plaatsen van een metalen frame in de slagader. Het apparaat wordt onder besturing van een röntgenapparaat ingebracht met behulp van een katheter. Deze methode is echter ook onvolmaakt: na verloop van tijd raakt de stent overgroeid met weefsel, wat mogelijk een tweede operatie vereist. De kosten van de ingreep zijn vrij hoog (meer dan $ 1000), wat afhangt van het type en de eigenschappen van de stent zelf.
- Atterectomie.
De manipulatie bestaat uit het verwijderen van tandplak en verkalkingen met behulp van een speciaal apparaat dat ze "snijdt". De procedure wordt uitgevoerd via intravasculaire toegang. Na resectie van atheroma wordt een stent geplaatst. Deze technologie voorkomt restenose.
- Bypass operatie.
Shuntplaatsing is een reconstructieve ingreep op basis van vaatimplantatie en kunstmatige creatie van een onderpand dat de bloedstroomobstructie omzeilt. Hiervoor worden synthetische materialen of adertransplantaten uit gezonde delen van de benen gebruikt.
Helaas moeten artsen soms extreme maatregelen nemen en ledematen op verschillende niveaus amputeren. Een dergelijke operatie is noodzakelijk als zich necrose en gangreen ontwikkelen, in gevallen waarin de ziekte te laat wordt ontdekt of zeer snel vordert met gelijktijdige pathologie, en de vorige behandeling niet werkte.
Atherosclerose obliterans is een ernstige ziekte die de activiteit van patiënten beperkt. Na de behandeling moet de patiënt een medisch en sociaal onderzoek (MSE) ondergaan om de voorwaarden van arbeidsongeschiktheid te bepalen, de benoeming van revalidatie of het instellen van een handicapgroep, indien nodig.
Vanwege de ernst van de ziekte en de kenmerken van de behandeling, is het belangrijk om tijdige preventie uit te voeren, waaronder het volgende:
- stoppen met roken;
- weinig dagelijkse activiteit: zelfs een paar transportstops overslaan om te wandelen of de hond uit te laten heeft een positief effect op de fysieke en emotionele toestand;
- correctie van de samenstelling van de dagelijkse voeding (beperking van het gehalte aan zout en dierlijke vetten);
- optimaal gewicht behouden;
- regelmatige controle van de bloeddruk.
Het uitwissen van atherosclerose van de bloedvaten van de onderste ledematen reageert niet altijd met succes op therapie en leidt vaak tot invaliditeit. De oorsprong van de ziekte hangt nauw samen met arteriële hypertensie, stoornissen in het vetmetabolisme en diabetes mellitus. Het is de impact op deze negatieve factoren met de juiste levensstijl en adequate behandeling die de prognose van de patiënt aanzienlijk verbetert.
